پرفسور محمدصادق پیروز، پزشک نیک‌اندیش و استاد پیشکسوت گیلانی، امروز در آیین نکوداشت خود در تالار مرکزی رشت با نگاهی فروتنانه و صدایی آمیخته با احساس، از سال‌ها خدمت به مردم سخن گفت.
وی با اشاره به باور درونی‌اش در مسیر زندگی، افزود: عبادت جز خدمت به خلق نیست. این جمله را با گوشت و پوست درک کرده‌ام. هیچ افتخاری بالاتر از این نیست که بتوانی درد کسی را درمان کنی، جان انسانی را نجات دهی یا باری از دوش او برداری.
پرفسور پیروز با بیان اینکه پزشک جانش را کف دست می‌گیرد، گفت: من هم همین کار را کردم؛ نه برای شهرت، نه برای پاداش، بلکه برای اینکه باور دارم راه انسانیت از خدمت به مردم می‌گذرد.
وی با بیان اینکه اگر امروز مورد احترام و تکریم قرار گرفته‌ام، حاصل عمری تلاش است، گفت: این تکریم ناشی از تلاشی بی‌وقفه برای علم، آموزش، درمان و مهرورزی است اما هنوز کارم تمام نشده تا روزی که نفس می‌کشم، تا روزی که دست و دلم با من است، باز هم خواهم کوشید.
پرفسور پیروز ضمن تشکر از همه محبت‌ها در این آیین، گفت: باور دارم این تقدیر نه از من، بلکه از راهی است که انتخاب کرده‌ام؛ راهی که با مردم آغاز شده و با مردم ادامه دارد.
ثبت دیدگاه