خبرنگار روزنامه شرق در خصوص مشکلات تالاب انزلی در دیدار اخیر با استاندار گیلان را به نقل از ایشان روایت کرد:
تصور کنید که گیلان در یک ماه گذشته، سه برابر مصرف سالانه آب شرب تهران، بارندگی داشته است. اما این حجم عظیم آب، به‌جای آنکه به‌درستی مدیریت شود، مانند سیلاب از تالاب انزلی عبور می‌کند و به دریا می‌ریزد. این درحالی‌است که اگر ورودی‌های آلاینده متوقف شوند، طبیعت می‌تواند تالاب را احیا کند.
چرا اقدامات لازم برای رسیدگی به تالاب انزلی انجام نمی‌شود؟ چرا تاکنون به این مسئله توجه کافی نشده است؟ در سال‌های گذشته، روی رسوبات و لجن‌های تالاب، دو تا سه متر آب وجود داشت، اما اکنون این رسوبات از سطح آب بیرون زده‌اند و وضعیت وخیم‌تر شده است. مرکز تحقیقات شیلات اعلام کرده است که تالاب انزلی زمانی زیستگاه حدود ۷۰ گونه آبزی بوده، اما اکنون نیمی از این گونه‌ها از بین رفته‌اند.
حال شما تصور کنید اگر جای من بودید، آیا این مسائل را مطرح نمی‌کردید؟ قطعاً مطرح می‌کردید. البته برخی مسائل ممکن است نگرانی ایجاد کنند و بهتر باشد در بیان آنها دقت شود. اما برای درک عمق فاجعه، اجازه دهید مثالی ساده بزنم: اگر مجبور باشید در یک سرویس بهداشتی که در آن تهویه‌ای وجود ندارد، زندگی کنید و نفس بکشید، آیا بیمار نمی‌شوید؟ قطعاً بیمار خواهید شد. حال، تالاب انزلی را در نظر بگیرید؛ اگر آن را به یک سرویس بهداشتی تشبیه کنیم، مساحت آن دیگر ۲۰ سانتی‌متر در ۲۰ سانتی‌متر نیست، بلکه ۲۰۰ هزار مترمربع است.
این تالاب اکنون به محل دفع فاضلاب یک میلیون نفر از جمعیت استان گیلان تبدیل شده است. با شروع فصل تابستان یا در روز‌های آفتابی، ریزگرد‌های ناشی از این آلودگی‌ها وارد هوا می‌شوند و همه آنها را تنفس می‌کنند، اما کسی متوجه عمق فاجعه نیست.
هزینه اجرای سیستم فاضلاب شهری در انزلی حدود ۳۰۰ میلیون دلار برآورد شده است. اگر این مبلغ در طول سه سال، سالی ۱۰۰ میلیون دلار هزینه شود، مشکل قابل‌حل است.
اما اگر این هزینه صرف نشود، در جای دیگری باید هزینه‌های بیشتری بپردازیم؛ آن‌هم در قالب درمان بیماری‌ها و مشکلات ناشی از این آلودگی‌ها. اگر سخنان من اشتباه بود، باید تاکنون کسی آن را رد می‌کرد. اما آیا تاکنون کسی مخالفت یا نقضی بر این ادعا‌ها داشته است؟ من که ندیده‌ام.
ثبت دیدگاه